مباحثی در اخلاق

الف) قبل از رحلت حضرت امام (ره)

در میان نمونه های موجود از بیانات و تاکیدات ایشان بر ضرورت حسن ظن به یک مورد که چند ماه قبل از انتخاب ایشان به رهبری بوده است ،اشاره می گردد.

28/01/1368 بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران

بعضی‌ ها نمی‌ دانند اهمیت غیبت و تهمت و افتراء و گفتن حرف، بدون اطلاع و علم را که چقدر زیاد است و چقدر دل انسان را تیره و تار می‌ کند و انسان را از خدا دور می‌ کند! بعضی‌ ها نمی‌ دانند که نقل کردن شایعات نسبت به این و آن و بدبین کردن لولا [ اذ سمعتموه ] ظنّ المؤمنون و » ! افرادی‌ نسبت به یکدیگر چقدر بد است و گناه است و اسلام چطور با این برخورد می‌ کند چرا مؤمنین و مؤمنات به همدیگر حسن ظن نداشته باشند؟ نسبت به هم خوشبین نباشند؟ بنای‌ « المؤمنات بأنفسهم خیراً جامعه ی‌ اسلامی‌ بر این است اصلاً که همه ی‌ مردم نسبت به هم در جامعه ی‌ اسلامی‌ خوشبین باشند؛ هیچکس به هیچکس بدبین نباشد. این چگونه ممکن است عمل بشود؟ این در صورتی‌ است که بیخودی‌ اگر یک چیزی‌ راجع به یک نفر شنیدید شما، منتظر فرصتی‌ نباشید که یکی‌ را پیدا کنید فوراً این حرف احتمالاً دروغ را، احتمالاً تهمت را پرتاب کنید توی‌ فضا و چند نفر دیگر هم از آن مطلع بشوند. بعضی‌ این کار را انجام می‌ دهند با کمال ساده دلی‌ و نمی‌ دانند این کار بد است.