سه شنبه 23 آذرماه یعنی با گذشت فقط 4 روز از این اجلاس ارزشمند، برای امر مقدس تعلیم و تربیت عازم شیراز بودم. متولیان آموزش دانشگاهی که قرار بود در خدمت دانشجویان شان باشم، ساعت حرکت از فرودگاه مهرآباد را اعلام کردند. هواپیمایی کاسپین، ساعت 5:45 صبح. هم صحبت های این اجلاس در ذهنم بود و هم تاکیدات صریح مدیران ارشد هواپیمایی کشور که پروازها در این فصل باید حتما به گونه ای هماهنگ شود که مسافرین برای ادای فریضه نماز دچار مشکل نشوند ولی در کمال تعجب دیدم ساعت پرواز مقارن اذان صبح است و با توجه به مسافت هزار کیلومتری تهران – شیراز طبیعتا بعد از طلوع آفتاب در فرودگاه شیراز به زمین خواهد نشست.
بر خلاف همیشه که از تاخیر ناراحتیم، این دفعه خوشحال بودیم که خوب تاخیر نیم ساعت و یک ساعت که برای پروازهای ایرانی عادی است و از این فرصت برای نماز استفاده خواهیم کرد، در حالی که این دفعه بر عکس، هنوز اذان نگفته بودند که گیت های خروجی نیز بسته شد.
قبل از بسته شدن گیت ها به مامور محترم ایست و بازرسی سپاه مراجعه کردم، شاید از اهرم نظامی های عزیز سوء استفاده کرده و تاخیری ولو چند دقیقه ای در پرواز ایجاد کنیم و دو رکعت ناقابل نماز صبح را بجا بیاوریم که ایشان نیز با اظهار تاسف گفت” بارها تذکر داده ایم ولی رعایت نمی شود” دوستم که ایشان نیز برای امر مقدس تعلیم و تعلم عازم شیراز بود گفت ” مهر نماز داری” گفتم ” نه” و پیشنهاد داد مهری از نمازخانه فرودگاه به امانت برداریم و در برگشت عودت دهیم و داخل هواپیما قبل از حرکت نماز را بخوانیم. که همین کار را هم کردیم ان شاء الله علمای محترمی که در اجلاس های نماز این همه به اهمیت موضوع نماز می پردازند حکم غصب برای این کار ما صادر نفرمایند.
در ورودی پلکان هواپیما به خلبان و کمک خلبان و امنیت پرواز مراجعه و ایشان نیز آدرس انتهای هواپیما را دادند و ما هم خوشحال از اعطای نیم متر جا برای اقامه دو رکعت نماز دو دقیقه ای، به انتها مراجعه کردیم. دوستم کاپشنش را انداخت که نماز اضطراری حین حرکت هواپیما به سمت باند پرواز بخوانیم که مشکل جدیدی! نمایان و مهماندار هواپیما به این حرکت خلاف شان و شئون دنیای مدرنیته! معترض شد. و ما هم که فرصت آخر بود با عذرخواهی توام با تشر! به کار خود ادامه داده و بالاخره موفق شدیم نمازی با حداکثر سرعت اقامه نماییم. ان شاء الله که ملائک مقرب خداوند برگه جریمه ای برای عبور از سقف سرعت! برایمان نفرستند.
پرواز حدود ساعت 7 صبح و دقایقی پس از طلوع آفتاب در فرودگاه شهید دستغیب شیراز به زمین نشست و خلبان برای ما سفری خوش و تفریحی به یادماندنی در شهر حافظ آرزو کرد. و اینجا بود که با یاد آوری این شعر زیبای حافظ
نماز درخم آن ابروان محرابی ***کسی کند که به خون جگر طهارت کرد
من درک کردم علت وجود این همه دشواری در نظام مقدس جمهوری اسلامی برای اقامه نماز! چیست؟ مسئولان محترم تلاش دارند با این سختی دادن ها به نمازگزاران ، مقدمه قبول نماز و “ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر” را فراهم نمایند. و از این طریق آسیب های اجتماعی را که این روزها نقل همه محافل و مجالس است را کاهش دهند.!
کاش به جای استعفای مدیرعامل راه آهن، یا استیضاح وزیر محترم راه برای اشتباه سهوی سوزنبان قطار هفت خوان ، مدیرعامل هواپیمایی برای قضاشدن نماز صبح عده زیادی از هموطنان در پروازهای جمهوری اسلامی استعفا می داد و نمایندگان محترم مجلس برگه استیضاح را با نیت ترمیم این ناهنجاری ها در ام القرای کشورهای اسلامی امضاء می نمودند.
